Aeschylus, Eumenides, episode

(아이스킬로스, 에우메니데스, episode)

κήρυσσε, κῆρυξ, καὶ στρατὸν κατειργαθοῦ, ἥ τ’ οὖν διάτοροσ Τυρσηνικὴ σάλπιγξ, βροτείου πνεύματοσ πληρουμένη, ὑπέρτονον γήρυμα φαινέτω στρατῷ. πληρουμένου γὰρ τοῦδε βουλευτηρίου σιγᾶν ἀρήγει καὶ μαθεῖν θεσμοὺσ ἐμοὺσ πόλιν τε πᾶσαν εἰσ τὸν αἰανῆ χρόνον καὶ τούσδ’ ὅπωσ ἂν εὖ καταγνωσθῇ δίκη. ἄναξ Ἄπολλον, ὧν ἔχεισ αὐτὸσ κράτει. τί τοῦδε σοὶ μέτεστι πράγματοσ λέγε. καὶ μαρτυρήσων ἦλθον ‐ ἔστι γὰρ νόμῳ ἱκέτησ ὅδ’ ἁνὴρ καὶ δόμων ἐφέστιοσ ἐμῶν, φόνου δὲ τοῦδ’ ἐγὼ καθάρσιοσ ‐ καὶ ξυνδικήσων αὐτόσ· αἰτίαν δ’ ἔχω τῆσ τοῦδε μητρὸσ τοῦ φόνου. σὺ δ’ εἴσαγε ὅπωσ <τ’> ἐπίστᾳ τήνδε κύρωσον δίκην. ὑμῶν ὁ μῦθοσ, εἰσάγω δὲ τὴν δίκην· ὁ γὰρ διώκων πρότεροσ ἐξ ἀρχῆσ λέγων γένοιτ’ ἂν ὀρθῶσ πράγματοσ διδάσκαλοσ. πολλαὶ μέν ἐσμεν, λέξομεν δὲ συντόμωσ. ἔποσ δ’ ἀμείβου πρὸσ ἔποσ ἐν μέρει τιθείσ τὴν μητέρ’ εἰπὲ πρῶτον εἰ κατέκτονασ. ἔκτεινα· τούτου δ’ οὔτισ ἄρνησισ πέλει. ἓν μὲν τόδ’ ἤδη τῶν τριῶν παλαισμάτων. οὐ κειμένῳ πω τόνδε κομπάζεισ λόγον. εἰπεῖν γε μέντοι δεῖ σ’ ὅπωσ κατέκτανεσ. λέγω· ξιφουλκῷ χειρὶ πρὸσ δέρην τεμών. πρὸσ τοῦ δ’ ἐπείσθησ καὶ τίνοσ βουλεύμασιν; τοῖσ τοῦδε θεσφάτοισι· μαρτυρεῖ δέ μοι. ὁ μάντισ ἐξηγεῖτό σοι μητροκτονεῖν; καὶ δεῦρό γ’ ἀεὶ τὴν τύχην οὐ μέμφομαι. ἀλλ’ εἴ σε μάρψει ψῆφοσ, ἄλλ’ ἐρεῖσ τάχα. πέποιθ’. ἀρωγὰσ δ’ ἐκ τάφου πέμψει πατήρ. νεκροῖσί νυν πέπισθι μητέρα κτανών. δυοῖν γὰρ εἶχε προσβολὰσ μιασμάτοιν. πῶσ δή; δίδαξον τοὺσ δικάζοντασ τάδε. ἀνδροκτονοῦσα πατέρ’ ἐμὸν κατέκτανεν. τοιγὰρ σὺ μὲν ζῇσ, ἡ δ’ ἐλευθέρα φόνῳ. τί δ’ οὐκ ἐκείνην ζῶσαν ἤλαυνεσ φυγῇ; οὐκ ἦν ὅμαιμοσ φωτὸσ ὃν κατέκτανεν. ἐγὼ δὲ μητρὸσ τῆσ ἐμῆσ ἐν αἵματι; πῶσ γάρ σ’ ἔθρεψ’ ἂν ἐντόσ, ὦ μιαιφόνε, ζώνησ;

ἀπεύχῃ μητρὸσ αἷμα φίλτατον; ἤδη σὺ μαρτύρησον· ἐξηγοῦ δέ μοι, Ἄπολλον, εἴ σφε σὺν δίκῃ κατέκτανον. δρᾶσαι γὰρ ὥσπερ ἐστὶν οὐκ ἀρνούμεθα. ἀλλ’ εἰ δίκαιον εἴτε μὴ τῇ σῇ φρενὶ δοκεῖ τόδ’ αἷμα, κρῖνον, ὡσ τούτοισ φράσω. λέξω πρὸσ ὑμᾶσ τόνδ’ Ἀθηναίασ μέγαν θεσμὸν δικαίωσ, ‐ μάντισ ὢν δ’ οὐ ψεύσομαι. οὐπώποτ’ εἶπον μαντικοῖσιν ἐν θρόνοισ, οὐκ ἀνδρόσ, οὐ γυναικόσ, οὐ πόλεωσ πέρι, ὃ μὴ κελεύσαι Ζεὺσ Ὀλυμπίων πατήρ. τὸ μὲν δίκαιον τοῦθ’ ὅσον σθένει μαθεῖν, βουλῇ πιφαύσκω δ’ ὔμμ’ ἐπισπέσθαι πατρόσ·

ὁρ́κοσ γὰρ οὔτι Ζηνὸσ ἰσχύει πλέον. Ζεύσ, ὡσ λέγεισ σύ, τόνδε χρησμὸν ὤπασε, φράζειν Ὀρέστῃ τῷδε, τὸν πατρὸσ φόνον πράξαντα μητρὸσ μηδαμοῦ τιμὰσ νέμειν; οὐ γάρ τι ταὐτὸν ἄνδρα γενναῖον θανεῖν διοσδότοισ σκήπτροισι τιμαλφούμενον, καὶ ταῦτα πρὸσ γυναικόσ, οὔ τι θουρίοισ τόξοισ ἑκηβόλοισιν, ὥστ’ Ἀμαζόνοσ, ἀλλ’ ὡσ ἀκούσῃ, Παλλὰσ οἵ τ’ ἐφήμενοι ψήφῳ διαιρεῖν τοῦδε πράγματοσ πέρι. ἀπὸ στρατείασ γάρ νιν ἠμποληκότα τὰ πλεῖστ’ ἄμεινον εὔφροσιν δεδεγμένη, δροίτῃ περῶντι λουτρὰ κἀπὶ τέρματι φᾶροσ περεσκήνωσεν , ἐν δ’ ἀτέρμονι κόπτει πεδήσασ’ ἄνδρα δαιδάλῳ πέπλῳ.

ἀνδρὸσ μὲν ὑμῖν οὗτοσ εἴρηται μόροσ τοῦ παντοσέμνου, τοῦ στρατηλάτου νεῶν.

ταύτην τοιαύτην εἶπον, ὡσ δηχθῇ λεώσ, ὅσπερ τέτακται τήνδε κυρῶσαι δίκην. πατρὸσ προτιμᾷ Ζεὺσ μόρον τῷ σῷ λόγῳ·

αὐτὸσ δ’ ἔδησε πατέρα πρεσβύτην Κρόνον. πῶσ ταῦτα τούτοισ οὐκ ἐναντίωσ λέγεισ; ὑμᾶσ δ’ ἀκούειν ταῦτ’ ἐγὼ μαρτύρομαι. ὦ παντομισῆ κνώδαλα, στύγη θεῶν, πέδασ μὲν ἂν λύσειεν, ἔστι τοῦδ’ ἄκοσ καὶ κάρτα πολλὴ μηχανὴ λυτήριοσ· ἀνδρὸσ δ’ ἐπειδὰν αἷμ’ ἀνασπάσῃ κόνισ ἅπαξ θανόντοσ, οὔτισ ἔστ’ ἀνάστασισ. τούτων ἐπῳδὰσ οὐκ ἐποίησεν πατὴρ οὑμόσ, τὰ δ’ ἄλλα πάντ’ ἄνω τε καὶ κάτω στρέφων τίθησιν οὐδὲν ἀσθμαίνων μένει. πῶσ γὰρ τὸ φεύγειν τοῦδ’ ὑπερδικεῖσ ὁρ́α· τὸ μητρὸσ αἷμ’ ὅμαιμον ἐκχέασ πέδοι ἔπειτ’ ἐν Ἄργει δώματ’ οἰκήσει πατρόσ; ποίοισι βωμοῖσ χρώμενοσ τοῖσ δημίοισ; ποία δὲ χέρνιψ φρατέρων προσδέξεται; καὶ τοῦτο λέξω, καὶ μάθ’ ὡσ ὀρθῶσ ἐρῶ. οὔκ ἔστι μήτηρ ἡ κεκλημένου τέκνου τοκεύσ, τροφὸσ δὲ κύματοσ νεοσπόρου. τίκτει δ’ ὁ θρῴσκων, ἡ δ’ ἅπερ ξένῳ ξένη ἔσωσεν ἔρνοσ, οἷσι μὴ βλάψῃ θεόσ. τεκμήριον δὲ τοῦδέ σοι δείξω λόγου. πατὴρ μὲν ἂν γένοιτ’ ἄνευ μητρόσ· πέλασ μάρτυσ πάρεστι παῖσ Ὀλυμπίου Διόσ, οὐδ’ ἐν σκότοισι νηδύοσ τεθραμμένη, ἀλλ’ οἱο͂ν ἔρνοσ οὔτισ ἂν τέκοι θεόσ. ἐγὼ δέ, Παλλάσ, τἄλλα θ’ ὡσ ἐπίσταμαι, τὸ σὸν πόλισμα καὶ στρατὸν τεύξω μέγαν, καὶ τόνδ’ ἔπεμψα σῶν δόμων ἐφέστιον, ὅπωσ γένοιτο πιστὸσ εἰσ τὸ πᾶν χρόνου καὶ τόνδ’ ἐπικτήσαιο σύμμαχον, θεά, καὶ τοὺσ ἔπειτα, καὶ τάδ’ αἰανῶσ μένοι στέργειν τὰ πιστὰ τῶνδε τοὺσ ἐπισπόρουσ.

ἤδη κελεύω τούσδ’ ἀπὸ γνώμησ φέρειν ψῆφον δικαίαν, ὡσ ἅλισ λελεγμένων;

ἡμῖν μὲν ἤδη πᾶν τετόξευται βέλοσ. μένω δ’ ἀκοῦσαι πῶσ ἀγὼν κριθήσεται. τί γάρ; πρὸσ ὑμῶν πῶσ τιθεῖσ’, ἄμομφοσ ὦ; ἠκούσαθ’ ὧν ἠκούσατ’, ἐν δὲ καρδίᾳ ψῆφον φέροντεσ ὁρ́κον αἰδεῖσθε, ξένοι. κλύοιτ’ ἂν ἤδη θεσμόν, Ἀττικὸσ λεώσ, πρώτασ δίκασ κρίνοντεσ αἵματοσ χυτοῦ. ἔσται δὲ καὶ τὸ λοιπὸν Αἰγέωσ στρατῷ αἰεὶ δικαστῶν τοῦτο βουλευτήριον. πάγον δ’ Ἄρειον τόνδ’, Ἀμαζόνων ἕδραν σκηνάσ θ’, ὅτ’ ἦλθον Θησέωσ κατὰ φθόνον στρατηλατοῦσαι, καὶ πόλιν νεόπτολιν τήνδ’ ὑψίπυργον ἀντεπύργωσαν τότε, Ἄρει δ’ ἔθυον, ἔνθεν ἔστ’ ἐπώνυμοσ πέτρα, πάγοσ τ’ Ἄρειοσ· ἐν δὲ τῷ σέβασ ἀστῶν φόβοσ τε ξυγγενὴσ τὸ μὴ ἀδικεῖν σχήσει τό τ’ ἦμαρ καὶ κατ’ εὐφρόνην ὁμῶσ, αὐτῶν πολιτῶν μὴ ’πιχραινόντων νόμουσ κακαῖσ ἐπιρροαῖσι· βορβόρῳ δ’ ὕδωρ λαμπρὸν μιαίνων οὔποθ’ εὑρήσεισ ποτόν. τὸ μήτ’ ἄναρχον μήτε δεσποτούμενον ἀστοῖσ περιστέλλουσι βουλεύω σέβειν, καὶ μὴ τὸ δεινὸν πᾶν πόλεωσ ἔξω βαλεῖν.

τίσ γὰρ δεδοικὼσ μηδὲν ἔνδικοσ βροτῶν; τοιόνδε τοι ταρβοῦντεσ ἐνδίκωσ σέβασ ἔρυμά τε χώρασ καὶ πόλεωσ σωτήριον ἔχοιτ’ ἄν, οἱο͂ν οὔτισ ἀνθρώπων ἔχει, οὔτ’ ἐν Σκύθῃσιν οὔτε Πέλοποσ ἐν τόποισ. κερδῶν ἄθικτον τοῦτο βουλευτήριον, αἰδοῖον, ὀξύθυμον, εὑδόντων ὕπερ ἐγρηγορὸσ φρούρημα γῆσ καθίσταμαι. ταύτην μὲν ἐξέτειν’ ἐμοῖσ παραίνεσιν ἀστοῖσιν εἰσ τὸ λοιπόν·

ὀρθοῦσθαι δὲ χρὴ καὶ ψῆφον αἴρειν καὶ διαγνῶναι δίκην αἰδουμένουσ τὸν ὁρ́κον. εἴρηται λόγοσ. καὶ μὴν βαρεῖαν τήνδ’ ὁμιλίαν χθονὸσ ξύμβουλόσ εἰμι μηδαμῶσ ἀτιμάσαι.

κἄγωγε χρησμοὺσ τοὺσ ἐμούσ τε καὶ Διὸσ ταρβεῖν κελεύω μηδ’ ἀκαρπώτουσ κτίσαι. ἀλλ’ αἱματηρὰ πράγματ’ οὐ λαχὼν σέβεισ, μαντεῖα δ’ οὐκέθ’ ἁγνὰ μαντεύσῃ νέμων. ἦ καὶ πατήρ τι σφάλλεται βουλευμάτων πρωτοκτόνοισι προστροπαῖσ Ἰξίονοσ; λέγεισ· ἐγὼ δὲ μὴ τυχοῦσα τῆσ δίκησ βαρεῖα χώρᾳ τῇδ’ ὁμιλήσω πάλιν. ἀλλ’ ἔν τε τοῖσ νέοισι καὶ παλαιτέροισ θεοῖσ ἄτιμοσ εἶ σύ· νικήσω δ’ ἐγώ. τοιαῦτ’ ἔδρασασ καὶ Φέρητοσ ἐν δόμοισ· Μοίρασ ἔπεισασ ἀφθίτουσ θεῖναι βροτούσ. οὔκουν δίκαιον τὸν σέβοντ’ εὐεργετεῖν, ἄλλωσ τε πάντωσ χὤτε δεόμενοσ τύχοι; σύ τοι παλαιὰσ διανομὰσ καταφθίσασ οἴνῳ παρηπάτησασ ἀρχαίασ θεάσ. σύ τοι τάχ’ οὐκ ἔχουσα τῆσ δίκησ τέλοσ ἐμῇ τὸν ἰὸν οὐδὲν ἐχθροῖσιν βαρύν. ἐπεὶ καθιππάζῃ με πρεσβῦτιν νέοσ, δίκησ γενέσθαι τῆσδ’ ἐπήκοοσ μένω, ὡσ ἀμφίβουλοσ οὖσα θυμοῦσθαι πόλει. ἐμὸν τόδ’ ἔργον, λοισθίαν κρῖναι δίκην. ψῆφον δ’ Ὀρέστῃ τήνδ’ ἐγὼ προσθήσομαι. μήτηρ γὰρ οὔτισ ἐστὶν ἥ μ’ ἐγείνατο, τὸ δ’ ἄρσεν αἰνῶ πάντα, πλὴν γάμου τυχεῖν, ἅπαντι θυμῷ, κάρτα δ’ εἰμὶ τοῦ πατρόσ. οὕτω γυναικὸσ οὐ προτιμήσω μόρον ἄνδρα κτανούσησ δωμάτων ἐπίσκοπον. νικᾷ δ’ Ὀρέστησ, κἂν ἰσόψηφοσ κριθῇ. ἐκβάλλεθ’ ὡσ τάχιστα τευχέων πάλουσ, ὅσοισ δικαστῶν τοῦτ’ ἐπέσταλται τέλοσ.

ὦ Φοῖβ’ Ἄπολλον, πῶσ ἀγὼν κριθήσεται;

ὦ Νὺξ μέλαινα μῆτερ, ἆρ’ ὁρᾷσ τάδε; νῦν ἀγχόνησ μοι τέρματ’, ἢ φάοσ βλέπειν. ἡμῖν γὰρ ἔρρειν, ἢ πρόσω τιμὰσ νέμειν. πεμπάζετ’ ὀρθῶσ ἐκβολὰσ ψήφων, ξένοι, τὸ μὴ ’δικεῖν σέβοντεσ ἐν διαιρέσει. γνώμησ δ’ ἀπούσησ πῆμα γίγνεται μέγα, βαλοῦσά τ’ οἶκον ψῆφοσ ὤρθωσεν μία. ἀνὴρ ὅδ’ ἐκπέφευγεν αἵματοσ δίκην· ἴσον γάρ ἐστι τἀρίθμημα τῶν πάλων. ὦ Παλλάσ, ὦ σώσασα τοὺσ ἐμοὺσ δόμουσ. γαίασ πατρῴασ ἐστερημένον σύ τοι κατῴκισάσ με· καί τισ Ἑλλήνων ἐρεῖ, "Ἀργεῖοσ ἁνὴρ αὖθισ ἔν τε χρήμασιν οἰκεῖ πατρῴοισ, Παλλάδοσ καὶ Λοξίου ἕκατι, καὶ τοῦ πάντα κραίνοντοσ τρίτου σωτῆροσ," ὃσ πατρῷον αἰδεσθεὶσ μόρον σῴζει με, μητρὸσ τάσδε συνδίκουσ ὁρῶν. ἐγὼ δὲ χώρᾳ τῇδε καὶ τῷ σῷ στρατῷ τὸ λοιπὸν εἰσ ἅπαντα πλειστήρη χρόνον ὁρκωμοτήσασ νῦν ἄπειμι πρὸσ δόμουσ, μήτοι τιν’ ἄνδρα δεῦρο πρυμνήτην χθονὸσ ἐλθόντ’ ἐποίσειν εὖ κεκασμένον δόρυ.

αὐτοὶ γὰρ ἡμεῖσ ὄντεσ ἐν τάφοισ τότε τοῖσ τἀμὰ παρβαίνουσι νῦν ὁρκώματα ἀμηχάνοισι πράξομεν δυσπραξίαισ, ὁδοὺσ ἀθύμουσ καὶ παρόρνιθασ πόρουσ τιθέντεσ, ὡσ αὐτοῖσι μεταμέλῃ πόνοσ· ὀρθουμένων δέ, καὶ πόλιν τὴν Παλλάδοσ τιμῶσιν αἰεὶ τήνδε συμμάχῳ δορί, αὐτοῖσιν ἡμεῖσ ἐσμεν εὐμενέστεροι. καὶ χαῖρε, καὶ σὺ καὶ πολισσοῦχοσ λεώσ·

πάλαισμ’ ἄφυκτον τοῖσ ἐναντίοισ ἔχοισ, σωτήριόν τε καὶ δορὸσ νικηφόρον.

상위

Aeschylus (아이스킬로스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION