Sense

1. death
2. corpse

Examples

• τούτων δὴ πολλὰ μὲν εἴδη γένοιτ’ ἄν, τὰ δὲ νόμων ἄξια θέσεωσ δύο, ὧν τὸ μὲν εἰρωνικὸν οὐχ ἑνὸσ οὐδὲ δυοῖν ἄξια θανάτοιν ἁμαρτάνον, τὸ δὲ νουθετήσεωσ ἅμα καὶ δεσμῶν δεόμενον. (Plato, Laws, book 10 145:2)

Similar forms

• θάνατον (1059)
• θανάτου (758)
• θανάτῳ (427)
• θάνατος (416)
• θανάτοιο (71)
• θανάτους (49)
• θανάτων (38)
• θανατῶσαι (32)
• θάνατόν (27)
• θάνατός (20)
• θανάτοις (19)
• θανατῶδες (17)
• θάνατοι (16)
• θανατούσθω (14)
• θανατώδεα (9)
• θάνατε (8)
• θανατοῦν (7)
• θανατῶντες (5)
• θανατηφόρα (4)
• θανατώσω (4)
• θανατικὴν (4)
• θανατοῖ (4)
• θανατώδης (4)
• θανατωθήσῃ (4)
• θανάτωσόν (4)
• θανατώδεες (4)
• θανατώσει (4)
• θανατώσας (4)
• θανάτοιό (3)
• θανατοῦσι (3)
• θανατοῦται (3)
• θανατῶσι (3)
• θανατώσεις (2)
• θανάτοισι (2)
• θανατῶντι (2)
• θανατῶσαί (2)
• θανατωθεὶς (2)
• θανατώσητε (2)
• θανατικὰς (2)
• θανατωδέων (2)
• θανατώσεσι (2)
• θανατοῦτε (2)
• θανατῶσιν (2)
• θανατόεντι (1)
• ̔θανάτῳ (1)
• ̔θανατῶδες (1)
• θανατῶντα (1)
• θανατωθήτω (1)
• θανατᾶν (1)
• θανατικοὶ (1)
• θάνατοι‧ (1)
• θά]να[το]ν (1)
• θανατώδει (1)
• θανατῶμεν (1)
• θανατωθὲν (1)
• θανατωσάτω (1)
• θανατοῦσιν (1)
• θανατώδεά (1)
• θανατώσεως (1)
• θανατόεντ (1)
• θάνἀτον (1)
• θανατοῦσαι (1)
• θανατῶν (1)
• θανατώσειν (1)
• θαναταφόρα (1)
• θανατικῆς (1)
• θάνατοὶ (1)
• θανατοῦμεν (1)
• θανατοῦταί (1)
• θανατώδους (1)
• θανατώσατε (1)
• θανατοφόρα (1)
• Θανατούσια (1)
• θανατώσων (1)
• ΘΑΝΑΤΕ (1)
• θανατιῶντι (1)
• θανάτοιν (1)
• [θάνατον (1)
• θανατώδεος (1)
• θανατωθῇ (1)
• θανατικήν (1)
• θανάτου‧ (1)
• θανατώδεας (1)
• θανατώδησ‧ (1)
• θανατώντων (1)
• θανατώσῃ (1)

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary