Ancient Greek-English Dictionary Language

ἀκολασταίνω

Non-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: ἀκολασταίνω

Structure: ἀκολασταίν (Stem) + ω (Ending)

Etym.: a)ko/lastos

Sense

  1. to be licentious, intemperate

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἀκολασταίνω ἀκολασταίνεις ἀκολασταίνει
Dual ἀκολασταίνετον ἀκολασταίνετον
Plural ἀκολασταίνομεν ἀκολασταίνετε ἀκολασταίνουσιν*
SubjunctiveSingular ἀκολασταίνω ἀκολασταίνῃς ἀκολασταίνῃ
Dual ἀκολασταίνητον ἀκολασταίνητον
Plural ἀκολασταίνωμεν ἀκολασταίνητε ἀκολασταίνωσιν*
OptativeSingular ἀκολασταίνοιμι ἀκολασταίνοις ἀκολασταίνοι
Dual ἀκολασταίνοιτον ἀκολασταινοίτην
Plural ἀκολασταίνοιμεν ἀκολασταίνοιτε ἀκολασταίνοιεν
ImperativeSingular ἀκολάσταινε ἀκολασταινέτω
Dual ἀκολασταίνετον ἀκολασταινέτων
Plural ἀκολασταίνετε ἀκολασταινόντων, ἀκολασταινέτωσαν
Infinitive ἀκολασταίνειν
Participle MasculineFeminineNeuter
ἀκολασταινων ἀκολασταινοντος ἀκολασταινουσα ἀκολασταινουσης ἀκολασταινον ἀκολασταινοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἀκολασταίνομαι ἀκολασταίνει, ἀκολασταίνῃ ἀκολασταίνεται
Dual ἀκολασταίνεσθον ἀκολασταίνεσθον
Plural ἀκολασταινόμεθα ἀκολασταίνεσθε ἀκολασταίνονται
SubjunctiveSingular ἀκολασταίνωμαι ἀκολασταίνῃ ἀκολασταίνηται
Dual ἀκολασταίνησθον ἀκολασταίνησθον
Plural ἀκολασταινώμεθα ἀκολασταίνησθε ἀκολασταίνωνται
OptativeSingular ἀκολασταινοίμην ἀκολασταίνοιο ἀκολασταίνοιτο
Dual ἀκολασταίνοισθον ἀκολασταινοίσθην
Plural ἀκολασταινοίμεθα ἀκολασταίνοισθε ἀκολασταίνοιντο
ImperativeSingular ἀκολασταίνου ἀκολασταινέσθω
Dual ἀκολασταίνεσθον ἀκολασταινέσθων
Plural ἀκολασταίνεσθε ἀκολασταινέσθων, ἀκολασταινέσθωσαν
Infinitive ἀκολασταίνεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἀκολασταινομενος ἀκολασταινομενου ἀκολασταινομενη ἀκολασταινομενης ἀκολασταινομενον ἀκολασταινομενου

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • τῆσ εὐβουλίασ ἔργα τῆσ τύχησ δικαιοῦμεν εἶναι, ἔστω τύχησ καὶ τὰ τῆσ δικαιοσύνησ καὶ τὰ τῆσ σωφροσύνησ, καὶ νὴ Δία τὸ κλέπτειν τύχησ ἔστω καὶ τὸ βαλλαντιοτομεῖν καὶ τὸ ἀκολασταίνειν, καὶ μεθέμενοι τῶν οἰκείων λογισμῶν εἰσ τὴν τύχην ἑαυτοὺσ ἀφῶμεν ὥσπερ ὑπὸ πνεύματοσ πολλοῦ κονιορτὸν ἢ συρφετὸν ἐλαυνομένουσ καὶ διαφερομένουσ. (Plutarch, De fortuna, chapter, section 2 3:1)
  • ὁ γὰρ μὴ δυνάμενοσ σωφρονεῖν ἄνθρωποσ οὐ δύναται μὴ ἀκολασταίνειν, καὶ ὁ μὴ δυνάμενοσ φρονεῖν οὐ δύναται μὴ ἀφραίνειν. (Plutarch, De Stoicorum repugnantiis, section 11 2:2)
  • Πλάτων, καὶ Διονύσιοσ ἐκπεσὼν φιλοσοφίασ πάλιν εἰσ πότουσ καὶ γύναια καὶ τὸ ληρεῖν καὶ ἀκολασταίνειν ἧκε φερόμενοσ, ἀθρόωσ; (Plutarch, Quomodo adulator ab amico internoscatur, chapter, section 7 10:1)
  • ἀμέλεια καὶ ἀτιμία γαμετῆσ καὶ πρὸσ οἰκείουσ ὑπεροψία καὶ χρημάτων ὄλεθροσ οὐδέν ἐστι πρὸσ αὐτόν, ἀλλ’ ἄφωνοσ ἐν τούτοισ καὶ ἄτολμοσ, ὥσπερ ἀθλητὴν ἀλείπτησ ἐῶν μεθύειν καὶ ἀκολασταίνειν, εἶτα περὶ ληκύθου χαλεπὸσ ὢν καὶ στλεγγίδοσ, ἢ γραμματικὸσ ἐπιπλήττων παιδὶ περὶ δέλτου καὶ γραφείου, σολοικίζοντοσ δὲ καὶ βαρβαρίζοντοσ οὐ δοκῶν ἀκούειν. (Plutarch, Quomodo adulator ab amico internoscatur, chapter, section 17 14:1)
  • τὸ γὰρ ἀκολασταίνειν βλαβερόν. (Aristotle, Rhetoric, Book 2, chapter 23 1:3)

Derived

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION