헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ἔστω γὰρ ὁ μὲν μισθωσάμενοσ δίκαιοσ εἰσ τὸ πρᾶγμα, ὁ δὲ μισθωθεὶσ ἄδικοσ καὶ βέβαιοσ, ἢ πάλιν τοὐναντίον ὁ μὲν μισθωθεὶσ μέτριοσ καὶ ποιῶν τὰ ὡμολογημένα, ὁ δὲ τὴν ἡλικίαν προλαβὼν καὶ μισθωσάμενοσ ἐψεύσθω·
(아이스키네스, 연설, κατὰ Τιμάρχου, section 1621)
παράδοξοσ δέ μοι κἀκεῖνοσ ὁ λόγοσ ἐφάνη καὶ δεινῶσ ἄδικοσ, ὅθ’ ὑμᾶσ ἐπηρώτα, εἰ οἱο͂́ν τ’ ἐστὶν ἐν τῇ αὐτῇ πόλει Φιλοκράτουσ μὲν θάνατον καταψηφίσασθαι, ὅτι καταγνοὺσ ἑαυτοῦ ἀδικεῖν τὴν κρίσιν οὐχ ὑπέμεινεν, ἐμοῦ δ’ ἀπογνῶναι.
(아이스키네스, 연설, περὶ τῆσ Παραπρεσβείας, section 61)
αὐτῶν δὲ τούτων εἴδη λέγονται διαφέροντα τῷ μᾶλλον καὶ ἧττον περὶ μόρια, οἱο͂ν ἀνελεύθεροσ φειδωλὸσ καὶ κίμβιξ καὶ αἰσχροκερδήσ, φειδωλὸσ μὲν ἐν τῷ μὴ προί̈εσθαι, αἰσχροκερδὴσ δ’ ἐν τῷ ὁτιοῦν προσίεσθαι, κίμβιξ δὲ ὁ σφόδρα περὶ μικρὰ διατεινόμενοσ, παραλογιστὴσ δὲ καὶ ἀποστερητὴσ ὁ ἄδικοσ κατ’ ἀνελευθερίαν.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 3 90:1)
καὶ γὰρ ὁ ἄδικοσ πάντα <ἃ> ὁ δίκαιοσ δύναται, καὶ ὅλωσ ἔνεστιν ἐν τῇ δυνάμει ἡ ἀδυναμία.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 8 13:1)
οὔτε γὰρ ἄφρων οὔτ’ ἄδικοσ ἢ ἀκόλαστοσ ὢν οὐδὲν ἂν ὀνήσειε χρώμενοσ αὐτοῖσ, ὥσπερ οὐδ’ ὁ κάμνων τῇ τοῦ ὑγιαίνοντοσ τροφῇ χρώμενοσ οὐδ’ ὁ ἀσθενὴσ καὶ ἀνάπηροσ τοῖσ τοῦ ὑγιοῦσ καὶ τοῖσ τοῦ ὁλοκλήρου κόσμοισ.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 8 54:1)
διὸ οὐ πᾶσ ἀγαθὸσ ἢ κακόσ, ἢ δίκαιοσ ἢ ἄδικοσ, ἀλλὰ καὶ τὸ μεταξύ.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 5 221:1)
οἱο͂ν εἰ ἔστιν ὁ δίκαιοσ καθ’ ἕξιν τινὰ πειθαρχικὸσ τοῖσ νόμοισ, οὐ πάντωσ ὁ ἄδικοσ ἔσται τοῦ ὅλου στερούμενοσ λόγου, περὶ δὲ τὸ πείθεσθαι τοῖσ νόμοισ ἐκλείπων πῃ, καὶ ταύτῃ ἡ στέρησισ ὑπάρξει αὐτῷ·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 11 43:1)
εἰ δὲ μὴ ἀγνοῶν τισ πράττει ἐξ ὧν ἔσται ἄδικοσ, ἑκὼν ἄδικοσ ἂν εἰή, οὐ μὴν ἐάν γε βούληται, ἄδικοσ ὢν παύσεται καὶ ἔσται δίκαιοσ.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 3 71:2)
εἰλήφθω δὴ ὁ ἄδικοσ ποσαχῶσ λέγεται.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 5 8:1)
δοκεῖ δὴ ὅ τε παράνομοσ ἄδικοσ εἶναι καὶ ὁ πλεονέκτησ καὶ ἄνισοσ, ὥστε δῆλον ὅτι καὶ ὁ δίκαιοσ ἔσται ὅ τε νόμιμοσ καὶ ὁ ἴσοσ.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 5 8:2)
ἐπεὶ δὲ πλεονέκτησ ὁ ἄδικοσ, περὶ τἀγαθὰ ἔσται, οὐ πάντα, ἀλλὰ περὶ ὅσα εὐτυχία καὶ ἀτυχία, ἃ ἐστὶ μὲν ἁπλῶσ ἀεὶ ἀγαθά, τινὶ δ’ οὐκ ἀεί.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 5 10:1)
ὁ δ’ ἄδικοσ οὐκ ἀεὶ τὸ πλέον αἱρεῖται, ἀλλὰ καὶ τὸ ἔλαττον ἐπὶ τῶν ἁπλῶσ κακῶν·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 5 11:2)
ἐπεὶ δ’ ὁ παράνομοσ ἄδικοσ ἦν ὁ δὲ νόμιμοσ δίκαιοσ, δῆλον ὅτι πάντα τὰ νόμιμά ἐστί πωσ δίκαια·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 5 12:3)
ἔτι εἰ ὃ μὲν τοῦ κερδαίνειν ἕνεκα μοιχεύει καὶ προσλαμβάνων, ὃ δὲ προστιθεὶσ καὶ ζημιούμενοσ δι’ ἐπιθυμίαν, οὗτοσ μὲν ἀκόλαστοσ δόξειεν ἂν εἶναι μᾶλλον ἢ πλεονέκτησ, ἐκεῖνοσ δ’ ἄδικοσ, ἀκόλαστοσ δ’ οὔ·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 5 22:2)
ἐπεὶ δ’ ὅ τ’ ἄδικοσ ἄνισοσ καὶ τὸ ἄδικον ἄνισον, δῆλον ὅτι καὶ μέσον τι ἔστι τοῦ ἀνίσου.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 5 36:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION