Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ἐμὲ μὲν τοίνυν ἐξελάσαντεσ τοὺσ βελτίστουσ περιδεεῖσ καταστήσετε, τοῦτον δὲ κολάσαντεσ τοὺσ ἀσελγεστάτουσ νομιμωτέρουσ ποιήσετε.
(안도키데스, 연설, Ἀνδοκίδου κατὰ Ἀλκιβιάδου 62:2)
οὔτε γὰρ τοὺσ ὑπερέχοντασ ταῖσ οὐσίαισ οὐδεπώποτε ἐπῆρεν, ἀλλ’ ὅσον μὴ ἀδικεῖσθαι διὰ τοῦτο, τοσοῦτον αὐτοῖσ ἠξίου παρ’ αὑτῆσ ὀφείλεσθαι, οὔτε τοῖσ ἀρετῇ μὲν ὑπερφέρουσι, χρήμασι δ’ ἡττημένοισ, οὐδαμοῦ πώποτ’ ἔλαττον ἔνειμεν, αἰσχρὸν οἶμαι νομίζουσα τῶν μὲν οἰκετῶν οὐ τοὺσ εὐπορωτάτουσ, ἀλλὰ τοὺσ πιστοτάτουσ βελτίστουσ νομίζειν, τῶν δ’ ἐλευθέρων φασκόντων εἶναι τὴν ἀξίαν ὡρίσθαι χρήμασιν, ἀλλὰ μὴ ὁποῖόσ τισ ἂν αὐτὸσ ἕκαστοσ ᾖ, τοιοῦτον καὶ νομίζεσθαι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 104:5)
νῦν δ’ οὕτωσ ἀλογίστωσ διακείμεθα ὥστε ὑφ’ ὧν μὲν οὐδ’ ὁτιοῦν χρηστὸν πείσεσθαι προσδοκῶμεν, ὑπὲρ τούτων ἐρίζομεν καὶ μαχόμεθα, ὧν δ’ ἐξῆν ἡμῖν ἐπιεικείᾳ χρωμένοισ ἀπολαύειν παρ’ οὐδὲν ποιούμεθα, καὶ ταῦθ’, ὥσ γ’ ἐγὼ μέμνημαι, καὶ τοῦ κρατίστου τῶν βασιλέων καὶ πάντασ παιδείᾳ παρελθόντοσ αὐτοῦ διαρρήδην περὶ τούτων ἐπιστείλαντοσ τὸ κατ’ ἀρχὰσ εὐθὺσ καὶ ὑποσχομένου τούτουσ βελτίστουσ καὶ ἀρίστουσ κρινεῖν, οἵτινεσ ἂν τῆσ ὁμονοίασ ἄρχωσιν ἑκόντεσ εἶναι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ ὁμονοίασ ταῖσ πόλεσιν 20:6)
τί δ’ εἰ βελτίστουσ μὲν μὴ ἀπέφηναν καθάπαξ Ἀθηναίουσ, βελτίουσ δ’ ἔστιν ᾗ;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 82:5)
οἱ δὲ λόγοι τῷ χρόνῳ συμπροβαίνουσι, καὶ τούσ γε βελτίστουσ αὐτῶν οὐδὲν οὕτωσ ὡσ χρόνοσ δείκνυσιν, ὥσπερ τὸν δίκαιον ἄνδρα ἔφη Σοφοκλῆσ μόνῳ τῷ χρόνῳ φαίνεσθαι·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 102:4)
προελθὼν γὰρ τοῦ λόγου, Ἆρ’ οὖν, φησὶν, οὕτωσ ἐπιχειρητέον ἡμῖν ἐστι τῇ πόλει καὶ τοῖσ πολίταισ θεραπεύειν, ὡσ βελτίστουσ αὐτοὺσ τοὺσ πολίτασ ποιοῦντασ;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 2:6)
οὐκοῦν τούτουσ γε βελτίουσ τε καὶ βελτίστουσ ἦν πεποιηκώσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 132:8)
ὡσ δ’ οἱ τὸν Πειραιέα καὶ τὴν Μουνιχίαν ἔχοντεσ, ἀποστάντοσ ἅπαντοσ τοῦ δήμου πρὸσ αὐτούσ, ἐπεκράτουν τῷ πολέμῳ, τότε καταλύσαντεσ τοὺσ δέκα τοὺσ πρώτουσ αἱρεθέντασ ἄλλουσ εἵλοντο δέκα τοὺσ βελτίστουσ εἶναι δοκοῦντασ, ἐφ’ ὧν συνέβη καὶ τὰσ διαλύσεισ γενέσθαι καὶ κατελθεῖν τὸν δῆμον, συναγωνιζομένων καὶ προθυμουμένων τούτων.
(아리스토텔레스, 아테네인들의 정치체제, work Ath. Pol., chapter 38 3:1)
ἐπὰν δὲ δοκιμασθῶσιν οἱ ἔφηβοι, συλλεγέντεσ οἱ πατέρεσ αὐτῶν κατὰ φυλάσ, ὀμόσαντεσ αἱροῦνται τρεῖσ ἐκ τῶν φυλετῶν τῶν ὑπὲρ τετταράκοντα ἔτη γεγονότων, οὓσ ἂν ἡγῶνται βελτίστουσ εἶναι καὶ ἐπιτηδειοτάτουσ ἐπιμελεῖσθαι τῶν ἐφήβων, ἐκ δὲ τούτων ὁ δῆμοσ ἕνα τῆσ φυλῆσ ἑκάστησ χειροτονεῖ σωφρονιστήν, καὶ κοσμητὴν ἐκ τῶν ἄλλων Ἀθηναίων ἐπὶ πάντασ.
(아리스토텔레스, 아테네인들의 정치체제, work Ath. Pol., chapter 42 2:2)
σημεῖον δὲ δεῖ νομίζειν καὶ τὸ τοὺσ βελτίστουσ νομοθέτασ εἶναι τῶν μέσων πολιτῶν·
(아리스토텔레스, 정치학, Book 4 174:1)
τοὺσ μὲν γὰρ αἰγωποὺσ τῶν ἀνθρώπων πρὸσ ὀξύτητα μὲν ὄψεωσ εὖ πεφυκέναι, τὰ δ’ ἤθη βελτίστουσ εἶναι.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 8, book 8, chapter 48 1:3)
ἐγὼ γάρ, ὅτι μὲν πάντ’ ἀπόλλυται τὰ τῆσ πόλεωσ ὀφλήματα, εἰ τὰ τούτου σοφίσματα προσδέξεσθε, καὶ ὅτι, εἰ ἄρα δεῖ τινασ ἐκ τῶν ὀφειλόντων ἀφιέναι, τοὺσ ἐπιεικεστάτουσ καὶ βελτίστουσ καὶ τοὺσ ἐπὶ τοῖσ ἥκιστα δεινοῖσ ὠφληκότασ, τούτουσ ἀφιέναι δεῖ, οὐχὶ τὸν πονηρότατον καὶ πλεῖσθ’ ἡμαρτηκότα καὶ δικαιότατ’ ὠφληκότα καὶ ἐπὶ δεινοτάτοισ τί γὰρ ἂν γένοιτο συκοφαντίασ καὶ παρανομίασ δεινότερον, ἐφ’ οἷσ ἀμφοτέροισ οὗτοσ ὤφληκεν;
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστογείτονοσ Α 22:2)
καὶ γάρ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, τῶν μὲν ἄλλων ἀνθρώπων ἄν τισ ἴδοι τοὺσ μὲν βελτίστουσ καὶ μετριωτάτουσ αὐτῇ τῇ φύσει πάντα ποιοῦντασ ἑκόντασ ἃ δεῖ, τοὺσ δὲ χείρουσ μὲν τούτων, ἔξω δὲ τοῦ πονηροὺσ ἄγαν κληθῆναι, τῷ φόβῳ τῷ πρὸσ ὑμᾶσ καὶ τῷ τοῖσ αἰσχροῖσ καὶ λόγοισ καὶ ὀνείδεσιν ἀλγεῖν εὐλαβουμένουσ ἐξαμαρτάνειν·
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστογείτονοσ Α 113:1)
συνειδὼσ τοίνυν τῶν μὲν ἄλλων ἀθλημάτων καὶ δούλουσ καὶ ξένουσ μετέχοντασ, τοῦ δ’ ἀποβαίνειν μόνοισ μὲν τοῖσ πολίταισ ἐξουσίαν οὖσαν, ἐφιεμένουσ δὲ τοὺσ βελτίστουσ, οὕτωσ ἐπὶ τοῦτον τὸν ἀγῶν’ ὡρ́μησασ.
(데모스테네스, Speeches 51-61, Ἐρωτικός 28:4)
οἱ μὲν γὰρ πολλοὶ τῶν δυναστῶν τοὺσ ὅπωσ δήποτε πλησίον γενομένουσ καὶ τοὺσ κολακεύειν ἐθέλοντασ, τούτουσ μόνουσ ὁρῶσι, τοὺσ δὲ ἄλλουσ πάντασ ἀπελαύνουσι, καὶ τούσ γε βελτίστουσ ἔτι μᾶλλον.
(디오, 크리소토모스, 연설, περὶ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ γ. 131:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION