Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ἴστω γὰρ θεῶν ὁρ́κοσ, ἀμείλικτον Στυγὸσ ὕδωρ, ἀθάνατόν κέν τοι καὶ ἀγήραον ἤματα πάντα παῖδα φίλον ποίησα καὶ ἄφθιτον ὤπασα τιμήν·
(익명 저작, Homeric Hymns, Εἲσ Δημήτραν 29:3)
θαυμαστὸν μὲν καὶ τοῦτο πᾶσιν ἐφάνη τὸ μηδὲν ἐνδοῦναι τὸν ἄνδρα μήτε πρὸσ τὰσ δεήσεισ τῶν πολιτῶν μήτε πρὸσ τοὺσ οἴκτουσ τῶν τέκτων, πολλῷ δ’ ἔτι τούτου θαυμασιώτερον τὸ περὶ τὰσ τιμωρίασ αὐτῶν ἀμείλικτον.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 5, chapter 8 6:2)
ἀνθ’ ὧν ἁπάντων ταύτην ἀπαιτῶ σε χάριν, μηδέποτέ σοι βαρεῖα γενομένη μηδ’ εἰσ τὸν λοιπὸν ἐσομένη χρόνον, ἑώσ ἂν ζῶ, διαλλαγῆναι πρὸσ τοὺσ σεαυτοῦ πολίτασ ἤδη ποτὲ καὶ παύσασθαι τὸν ἀμείλικτον χόλον φυλάσσοντα κατὰ τῆσ πατρίδοσ·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 8, chapter 52 3:1)
πράξεωσ πολιτικῆσ ἀξίασ ὑπὸ πάντων ἀνθρώπων ἐπαινεῖσθαι, ἐξ ἧσ καταφανὲσ ἔσται τοῖσ Ἕλλησιν, ὅσον ἦν τὸ μισοπόνηρον ἐν τῇ Ῥώμῃ τότε καὶ τὸ πρὸσ τοὺσ παραβαίνοντασ τὰ κοινὰ νόμιμα τῆσ ἀνθρωπίνησ φύσεωσ ἀμείλικτον.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 16, chapter 4 3:1)
πανταχοῦ δ’ ἀμείλικτον εὑρίσκειν τὸν πατέρα καὶ μόνῳ φιλόστοργον Ἀντιπάτρῳ, δι’ ὃν ἡδέωσ καὶ τεθνήξεσθαι μὴ κρατήσασ τῆσ ἐπιβουλῆσ.
(플라비우스 요세푸스, De bello Judaico libri vii, Φλαυίου Ιὠσήπου ἱστορία Ιοὐδαϊκοῦ πολέμου πρὸσ Ῥωμαίουσ βιβλίον α. 737:1)
ἀμείλικτον δ’ ὄπ’ ἄκουσαν·
(호메로스, 일리아스, Book 11 12:2)
ὣσ ἄρα μιν Πριάμοιο προσηύδα φαίδιμοσ υἱὸσ λισσόμενοσ ἐπέεσσιν, ἀμείλικτον δ’ ὄπ’ ἄκουσε·
(호메로스, 일리아스, Book 21 8:1)
ἄλλου τῶν τοιούτων, ἃ καθ’ ἡμέραν ἀπαντῶντα καὶ δυσωποῦντα μικρὰν καὶ στενὴν καὶ ἀνέξοδον καὶ ἀμείλικτον καὶ ψοφοδεῆ ποιεῖ τὴν διάνοιαν, ὡσ οὔτε γέλωτοσ αὐτῇ μετὸν οὔτε φωτὸσ οὔτε φιλανθρώπου τραπέζησ, τοιαῦτα περικειμένῃ καὶ μεταχειριζομένῃ διὰ τὸ πένθοσ.
(플루타르코스, Consolatio ad uxorem, section 6 6:1)
"οὔτε γὰρ δάφνην οὔτ’ ἐλαίαν οὔτε μυρσίνην οὔτ’ ἄλλο τι τῶν μὴ φυλλορροεῖν λεγομένων ὁρῶμεν ἀεὶ ταὐτὰ φύλλα διατηροῦν, ἀλλὰ τοῖσ πρώτοισ ἀπορρέουσιν ἑτέρων ἐπιβλαστανόντων, ὥσπερ πόλεισ, ἕκαστον ἀείζωον διαμένει καὶ ἀμείλικτον ὁ δὲ φοῖνιξ οὐθὲν ἀποβάλλων ἀφ’ αὑτοῦ τῶν φυομένων, βεβαίωσ ἀείφυλλόσ ἐστι·
(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 8, Διὰ τί τῶν ἱερῶν ἀγώνων ἄλλοσ ἄλλον ἔχει στέφανον, τὸν δὲ φοίνικα πάντεσ· ἐν ᾧ καὶ διὰ τί τοὺσ μεγάλουσ φοινικοβαλάνουσ Νικολάουσ καλοῦσιν. 6:6)
παίδων Μηδείησ οὗτοσ τάφοσ, οὓσ ὁ πυρίπνουσ ζᾶλοσ τῶν Γλαύκησ θῦμ’ ἐποίησε γάμων, οἷσ αἰεὶ πέμπει μειλίγματα Σισυφὶσ αἰᾶ, μητρὸσ ἀμείλικτον θυμὸν ἱλασκομένα.
(작자 미상, Greek Anthology, Volume II, book 7, chapter 3541)

SEARCH

MENU NAVIGATION