Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ὅμοιον οὖν τὸ ἀξιοῦν καὶ περὶ τὸ ἀδικεῖν καὶ δειλαίνειν καὶ ἀκολασταίνειν εἶναι μεσότητα καὶ ὑπερβολὴν καὶ ἔλλειψιν·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 2 70:2)
τὸ γὰρ ἀκολασταίνειν βλαβερόν.
(아리스토텔레스, 수사학, Book 2, chapter 23 1:3)
πάνυ γὰρ οὖν καλῶσ σὺν ἄλλοισ πλείοσιν Ὅμηροσ, ἐμοὶ δοκεῖν, καὶ τοῦτο ἔφη, ὡσ οὐχ ἅπαντασ παρὰ τοῦ Διὸσ ἔχοντασ τὸ σκῆπτρον οὐδὲ τὴν ἀρχὴν ταύτην, ἀλλὰ μόνον τὸν ἀγαθόν, οὐδὲ ἐπ’ ἄλλοισ τισὶ δικαίοισ ἤ τῷ βουλεύεσθαι καὶ φροντίζειν ὑπὲρ τῶν ἀρχομένων, οὐχ ὥστε ἀκολασταίνειν καὶ σπαθᾶν, ἀνοίασ καὶ ὕβρεωσ καὶ ὑπερηφανίασ καὶ πάσησ ἀνομίασ ἀποπιμπλάντα ἐξ ἅπαντοσ αὑτοῦ τὴν ψυχὴν τεταραγμένην ὀργαῖσ τε καὶ λύπαισ καὶ φόβοισ καὶ ἡδοναῖσ καὶ παντοίαισ ἐπιθυμίαισ, ἀλλ’ ὡσ οἰο͂́ν τε προσέχοντα τὸν νοῦν αὑτῷ καὶ τοῖσ ὑπηκόοισ, νομέα καὶ ποιμένα τῷ ὄντι τῶν λαῶν γιγνόμενον, οὐχ ἑστιάτορα καὶ δαιτυμόνα, ὡσ ἔφη τισ.
(디오, 크리소토모스, 연설, περὶ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ α. 14:1)
παραμελοῦντεσ δὴ ἐν ταῖσ ὀλιγαρχίαισ καὶ ἐφιέντεσ ἀκολασταίνειν οὐκ ἀγεννεῖσ ἐνίοτε ἀνθρώπουσ πένητασ ἠνάγκασαν γενέσθαι.
(플라톤, Republic, book 8 257:1)
οὐκοῦν καὶ τὸ ἀκολασταίνειν οἰεί διὰ τοιαῦτα πάλαι ψέγεσθαι, ὅτι ἀνίεται ἐν τῷ τοιούτῳ τὸ δεινόν, τὸ μέγα ἐκεῖνο καὶ πολυειδὲσ θρέμμα, πέρα τοῦ δέοντοσ;
(플라톤, Republic, book 9 491:1)
πῇ δὴ οὖν φήσομεν, ὦ Γλαύκων, καὶ κατὰ τίνα λόγον λυσιτελεῖν ἀδικεῖν, ἢ ἀκολασταίνειν ἤ τι αἰσχρὸν ποιεῖν, ἐξ ὧν πονηρότεροσ μὲν ἔσται, πλείω δὲ χρήματα ἢ ἄλλην τινὰ δύναμιν κεκτήσεται;
(플라톤, Republic, book 9 511:1)
τῆσ εὐβουλίασ ἔργα τῆσ τύχησ δικαιοῦμεν εἶναι, ἔστω τύχησ καὶ τὰ τῆσ δικαιοσύνησ καὶ τὰ τῆσ σωφροσύνησ, καὶ νὴ Δία τὸ κλέπτειν τύχησ ἔστω καὶ τὸ βαλλαντιοτομεῖν καὶ τὸ ἀκολασταίνειν, καὶ μεθέμενοι τῶν οἰκείων λογισμῶν εἰσ τὴν τύχην ἑαυτοὺσ ἀφῶμεν ὥσπερ ὑπὸ πνεύματοσ πολλοῦ κονιορτὸν ἢ συρφετὸν ἐλαυνομένουσ καὶ διαφερομένουσ.
(플루타르코스, De fortuna, chapter, section 2 3:1)
ὁ γὰρ μὴ δυνάμενοσ σωφρονεῖν ἄνθρωποσ οὐ δύναται μὴ ἀκολασταίνειν, καὶ ὁ μὴ δυνάμενοσ φρονεῖν οὐ δύναται μὴ ἀφραίνειν.
(플루타르코스, De Stoicorum repugnantiis, section 11 2:2)
Πλάτων, καὶ Διονύσιοσ ἐκπεσὼν φιλοσοφίασ πάλιν εἰσ πότουσ καὶ γύναια καὶ τὸ ληρεῖν καὶ ἀκολασταίνειν ἧκε φερόμενοσ, ἀθρόωσ;
(플루타르코스, Quomodo adulator ab amico internoscatur, chapter, section 7 10:1)
ἀμέλεια καὶ ἀτιμία γαμετῆσ καὶ πρὸσ οἰκείουσ ὑπεροψία καὶ χρημάτων ὄλεθροσ οὐδέν ἐστι πρὸσ αὐτόν, ἀλλ’ ἄφωνοσ ἐν τούτοισ καὶ ἄτολμοσ, ὥσπερ ἀθλητὴν ἀλείπτησ ἐῶν μεθύειν καὶ ἀκολασταίνειν, εἶτα περὶ ληκύθου χαλεπὸσ ὢν καὶ στλεγγίδοσ, ἢ γραμματικὸσ ἐπιπλήττων παιδὶ περὶ δέλτου καὶ γραφείου, σολοικίζοντοσ δὲ καὶ βαρβαρίζοντοσ οὐ δοκῶν ἀκούειν.
(플루타르코스, Quomodo adulator ab amico internoscatur, chapter, section 17 14:1)
οὔτε τὸ δύσμορφον πάντωσ ἀνύποπτον ὑπάρχει, οὔτ’ ἀκολασταίνειν πᾶσα πέφυκε καλή, καὶ γάρ τισ διὰ τὴν ὡρ́αν τοῖσ πολλὰ διδοῦσιν οὐχ ἕπεται·
(작자 미상, Greek Anthology, Volume IV, book 10, chapter 563)

SEARCH

MENU NAVIGATION